Μη Εφαρμογή της Κοινής Ανατροφής (στην Ελλάδα): Μία Συστηματική Επισκόπηση
Εμμανουήλ Μάγκος1
Στην Ελλάδα, η απουσία ρυθμίσεων που θα εναρμονίσουν το νομοθετικό πλαίσιο με τους Ευρωπαϊκούς κανόνες και πρακτικές, σε συνδυασμό με την ελληνική δικαστηριακή πρακτική που προτάσσει το συμφέρον του παιδιού να είναι κοντά στον έναν γονέα, έχουν ως αποτέλεσμα η συντριπτική πλειοψηφία των αντιδικιών περί επιμέλειας να δίνουν την αποκλειστική επιμέλεια του παιδιού στον ένα γονέα.
Στο παρόν άρθρο :
α) Αναδεικνύονται οι διαστάσεις του προβλήματος της μη εφαρμογής της κοινής ανατροφής στην Ελλάδα καθώς και o ρόλος των εμπλεκόμενων φορέων,
β) Ελέγχεται το (αποκαλούμενο και ως νομολογιακό έθιμο που εκχωρεί την αποκλειστική επιμέλεια στον ένα γονέα, βάσει των πρόσφατων ερευνών στο πεδίο της νομικής, ιατρικής και παιδοψυχολογίας, καθώς και βάσει της διεθνούς και εγχώριας νομοθεσίας και νομολογίας,
γ) Ελέγχονται, βάσει της εγχώριας και διεθνούς βιβλιογραφίας, οι υποθέσεις (δόγματα) που αποτελούν το θεωρητικό υπόβαθρο της εκχώρησης αποκλειστικής επιμέλειας από τα ελληνικά δικαστήρια, ήτοι η υπόθεση της βιοκοινωνικής υπεροχής της μητέρας, η υπόθεση της μη συνεννόησης μεταξύ των γονέων και η υπόθεση της σταθερής κατοικίας,
δ) Πραγματοποιείται μια συστηματική επισκόπηση της πρόσφατης επιστημονικής βιβλιογραφίας στα θέματα της κοινής ανατροφής, κυρίως από τη σκοπιά των επιπτώσεων της μη εφαρμογής της κοινής ανατροφής στη ψυχική ευημερία των παιδιών καθώς και για τον έλεγχο των παραπάνω υποθέσεων.
Δείτε την έρευνα εδώ : ΙΟΝΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΕΜΑΝΝΟΥΗΛ ΜΑΓΚΟΣ
