Για πολλά χρόνια ζευγάρια που δεν ήταν ευτυχισμένα μαζί, έμεναν συμβατικά παντρεμένοι για το καλό των παιδιών. Αυτό φυσικά έκανε μεγαλύτερο κακό στα παιδιά, που έβλεπαν καυγάδες και δύο γονείς αποξενωμένους που δεν αγαπούσαν πια ο ένας τον άλλον.
Φυσικά τα παιδιά χωρισμένων γονιών αν οι γονείς δεν διαχειριστούν σωστά το διαζύγιό τους, μπορούν να αποκτήσουν ψυχολογικά τραύματα. Γι’ αυτό και σύμφωνα με τους ψυχολόγους δύο γονείς θα πρέπει πάντα να παίρνουν ένα πολιτισμένο διαζύγιο.
Θα πρέπει να έρχονται σε άμεση επικοινωνία με τα παιδιά, να τους εξηγούν όσα έχουν ανάγκη να μάθουν και φυσικά να δείχνουν στα παιδιά ότι μπορεί πλέον να μην είναι ζευγάρι, όμως όλοι μαζί παραμένουν οικογένεια.
Σύμφωνα με μία νέα έρευνα όμως, οι πιο ευάλωτες ηλικίες για να αποκτήσουν ψυχολογικά τραύματα σαν παιδιά χωρισμένων γονιών είναι τα παιδιά από 7 μέχρι και 14 ετών. Τι εξηγεί η νέα έρευνα;
Φαίνεται λοιπόν πως μία νέα έρευνα με επικεφαλής την καθηγήτρια Έμλα Φιτζίμονς του Ινστιτούτου Εκπαίδευσης του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό κοινωνικής ιατρικής Social Science and Medicine έρχεται στο φως.
Η έρευνα λέει πως μετά από μελέτη 6.245 παιδιών και νέων κατά την οποία εστίασαν στις πιο συνηθισμένες περιπτώσεις που ο πατέρας έφυγε από το σπίτι μετά τον χωρισμό τις περισσότερες αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των παιδιών, τις συνάντησαν σε παιδιά από 7 μέχρι 14 ετών.
Το πρόβλημα από την άλλη είναι μικρότερο ενώ σε μερικές περιπτώσεις, ανύπαρκτο θα λέγαμε, για παιδιά μικρότερες ηλικίας σύμφωνα με την βρετανική έρευνα. Διαπιστώθηκε λοιπόν ότι τα παιδιά από 7 μέχρι 14 ετών που βιώνουν ένα διαζύγιο έχουν 16% αύξηση στα συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης.
Από την άλλη παρουσιάζουν και αύξηση 8% στην εκδήλωση διαταραχών συμπεριφοράς και αυτό ισχύει περισσότερο για τα αγόρια. Το εισόδημα αλλά και το γενικότερο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο της οικογένειας δεν φαίνεται να παίζει ρόλο καθώς τόσο τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων όσο και τα παιδιών αστών, είχαν παρόμοιες ψυχικές διαταραχές μετά το χωρισμό.
Από την άλλη τα παιδιά από 3 μέχρι και 7 ετών δεν έχουν μεγάλες πιθανότητες να αποκτήσουν τέτοια ψυχικά τραύματα. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο χωρισμός σε μία οικογένεια είναι επιβλαβής για την ψυχική υγεία των εφήβων όταν συμβαίνει αργά, στην παιδική ηλικία, αλλά όχι όταν συμβαίνει νωρίς.
Όταν ο πατέρας φεύγει από το σπίτι και το παιδί είναι ακόμα μικρό, δεν έχει βραχυπρόθεσμες συνέπειες, παρά μόνο λίγες συνέπειες εκείνο το χρονικό διάστημα που αντιμετωπίζονται με συζήτηση και τρόπους να διασκεδάσει το παιδί χωρίς φυσικά να φεύγει ο πατέρας από την καθημερινότητά του.
Αν όμως ο πατέρας έφυγε από το σπίτι σε πιο μεγάλη ηλικία ενός παιδιού, για παράδειγμα 7-8 χρονών, τότε το παιδί εσωτερικεύει σε πολλές περιπτώσεις τα προβλήματά της οικογένειας και αυτό ισχύει τόσο για τα αγόρια όσο και για τα κορίτσια.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ένα παιδί έχει ανάγκη οι γονείς του να είναι χαρούμενοι και ενωμένοι. Αν κρίνετε ότι θα είστε περισσότερο ενωμένοι και πιο υγιής οικογένεια, χωριστά, τότε να μείνετε χωριστά. Αρκεί να είστε δίπλα στα παιδιά σας, να είστε ειλικρινείς και να παραμείνετε πολιτισμένοι και φίλοι για την διαφύλαξη της ψυχικής τους υγείας.
