Εφτά αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία που αποκαλύπτουν τις καταστροφικές συνέπειες της αποκλειστικής επιμέλειας στα παιδιά.
1. Ο ισχυρότερος προγνωστικός παράγοντας για το αν ένα άτομο θα καταλήξει στη φυλακή είναι ότι μεγάλωσε από έναν μόνο γονέα.
C.C. Harper και S.S. McLanahan, «Απουσία πατέρα και φυλάκιση νέων», Έρευνα που παρουσιάστηκε στην Ετήσια Συνάντηση της Αμερικανικής Ένωσης Κοινωνιολογίας, Σαν Φρανσίσκο, Καλιφόρνια, 1998
-
- https://profiles.ucsf.edu/cynthia.harper (η βασική συγγραφέας της έρευνας –καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια –ένα από τα καλύτερα στις ΗΠΑ).
- https://www.fatherhood.gov/sites/default/files/resource_files/e000000172_0.pdf (η έρευνα ολόκληρη και διαθέσιμη για κατέβασμα)
- https://www.asanet.org/ (ιστοσελίδα της Αμερικανικής Ένωσης Κοινωνιολογίας)/
- https://en.wikipedia.org/wiki/American_Sociological_Association (wiki τους)
Η έρευνα είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς περιέχει πίνακες που αποδεικνύουν ότι από τα παιδιά χωρισμένων γονιών, τα παιδιά που μεγαλώνουν μόνο με πατέρα είναι τα λιγότερα πιθανά να μπουν φυλακή, σε σχέση με εκείνα που μεγαλώνουν μόνο με μητέρα ή με πατριό/μητριά (καταρρίπτει τον μύθο του καλού αντικαταστάτη).
Η αξιοπιστία της έρευνας, της Ένωσης, της συγγραφέως και του Πανεπιστημίου στο οποίο ανήκει είναι αδιαμφισβήτητα. Ένα ιδιαίτερα σημαντικό εύρημα είναι ότι οι ΛΟΙΠΟΙ παράγοντες (φτώχια, φυλή, ανήλικη μητέρα κτλ) παρόλο που φαίνεται ότι παίζουν κάποιο ρόλο και διαφοροποιούνται τα δείγματα, ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ το γεγονός ότι τα παιδιά χωρίς πατέρα έχουν τουλάχιστον διπλάσια πιθανότητα να καταλήξουν στην φυλακή από τα παιδιά που μεγαλώνουν ΜΟΝΟ με τον πατέρα τους και πάνω από τριπλάσια σε σχέση με τα παιδιά που μεγαλώνουν και με τους 2 γονείς.
2. Το ποσοστό των μονογονεϊκών νοικοκυριών σε μια κοινότητα προβλέπει το ποσοστό βίαιων εγκλημάτων και διαρρήξεων, αλλά το επίπεδο φτώχειας της κοινότητας δεν το προβλέπει.
D.A. Smith and G.R. Jarjoura «Κοινωνική δομή και εγκληματική θυματοποίηση», Journal of Research in Crime and Delinquency 25. 1988.»
(η συγκεκριμένη έρευνα έχει εγκριθεί από το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ)
3. Το να μεγαλώνεις χωρίς πατέρα μπορεί να αλλάξει μόνιμα τη δομή του εγκεφάλου και να δημιουργήσει περισσότερα παιδιά τα οποία είναι πιο επιθετικά και θυμωμένα. Τα παιδιά που μεγαλώνουν μόνο με την μητέρα τους έχουν υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν παραβατική συμπεριφορά, συμπεριλαμβανομένης της κατάχρησης ναρκωτικών, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Δρ Gabriella Gobbi, McGill Univ. και Francis Bamlico, Κέντρο Εθισμού και Ψυχικής Υγείας, που δημοσιεύουν στο περιοδικό «CEREBRAL CORTEX», 2013
(άρθρο για την έρευνα –πρόκειται για διδακτορική διατριβή του Francis Bambico με επίβλεψη της Gobbi στο McGill Uni, το 2013).
Την συγκεκριμένη έρευνα την επανέκδωσε και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, την ίδια χρονιά, το 2013. Όσο για το Καναδικό Πανεπιστήμιο McGill, το 2022 ήταν 29ο στην κατάταξη των καλύτερων Πανεπιστημίων του κόσμου.
4. Τα παιδιά που μεγαλώνουν μόνο με την μητέρα τους έχουν:
- 5 φορές περισσότερες πιθανότητες να αυτοκτονήσουν,
- 9 φορές περισσότερες πιθανότητες να εγκαταλείψουν το γυμνάσιο
- 10 φορές περισσότερες πιθανότητες να κάνουν κατάχρηση χημικών ουσιών
- 14 φορές περισσότερες πιθανότητες να διαπράξουν βιασμό
- 20 φορές περισσότερες πιθανότητες να καταλήξουν στη φυλακή
- 32 φορές περισσότερες πιθανότητες να φύγουν από το σπίτι.
Chuck Eddy, Village Voice, 31 Δεκεμβρίου 2002
Η εφημερίδα του Greenwich village της Νέας Υόρκης, αποτέλεσε το κέντρο της αντιστασιακής αμερικανικής κουλτούρας των 60’s, δλδ αυτό που λέμε αμερικανική αριστερά.
5. Το 85% των άστεγων οικογενειών είναι οικογένειες με ανύπαντρες μητέρες.
Barry H. Waldman και Stephen P. Perlman, “Άστεγα παιδιά με Αναπηρία”, The Exceptional Parent, 1 Ιουνίου 2008 (Αμερικανική Ακαδημία Αναπτυξιακής Ιατρικής και Οδοντιατρικής)
Οι συγγραφείς της έρευνας είναι καθηγητές από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια της Αμερικής.
6. Το 90% των δικαιούχων πρόνοιας είναι ανύπαντρες μητέρες.
Jason DeParle, «Raising Kevion», New York Times, 22 Αυγούστου 2004
New York Times -παγκόσμιας αναγνώρισης εφημερίδα.
7. Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία των διαλυμένων οικογενειών ήταν συχνά καταστροφικές.
Το διαζύγιο των γονέων κατά την παιδική ηλικία εμφανίστηκε ως ο μοναδικός ισχυρότερος προγνωστικός παράγοντας πρόωρου θανάτου στην ενήλικη ζωή. Τα ενήλικα παιδιά χωρισμένων γονιών πέθαναν σχεδόν πέντε χρόνια νωρίτερα, κατά μέσο όρο, από τα παιδιά από άθικτες οικογένειες. Οι αιτίες θανάτου κυμαίνονταν από ατυχήματα και βία μέχρι καρκίνο, καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικό. Οι χωρισμοί των γονιών παραμένουν, λένε οι συγγραφείς, από τα πιο τραυματικά και επιβλαβή γεγονότα για τα παιδιά. (Να επισημανθεί) ότι η τελευταία παράγραφος των παραπάνω στατιστικών θα πρέπει να αιτιολογείται. Δεν είναι το ίδιο το διαζύγιο που προκαλεί τον πρόωρο θάνατο της ενηλικίωσης, αλλά είναι το αποτέλεσμα για ένα παιδί που έχει έναν γονέα ο οποίος έχει περιοριστεί σε επισκέπτη και του οποίου του αφαιρείται η δυνατότητα παρέμβασης ως γονέα για τα ζητήματα που αφορούν το παιδί, καθώς έτσι αφαιρείται η ασφάλεια και η σταθερότητα από αυτό το παιδί και αυτό οδηγεί στην επικίνδυνη επίδραση στα παιδιά. Δεν γίνεται να απογυμνώνετε εκατομμύρια παιδιά από έναν ικανό και στοργικό γονέα τους -περισσότερο από όσο το προκαλεί ήδη το διαζύγιο, να τα κάνετε αυτά τα παιδιά πολίτες δεύτερης κατηγορίας και μετά να περιμένετε από αυτά τα παιδιά να μην παρουσιάζουν μόνιμες βλαβερές συνέπειες.
The Longevity Project, από τους Howard S. Friedman και Leslie R. Martin (Hudson Street Press), 201
- https://www.amazon.com/Longevity-Project-Surprising-Discoveries-Eight-Decade/dp/0452297702
- https://en.wikipedia.org/wiki/The_Longevity_Project
Μια 20ετής έρευνα, βασισμένη σε προηγούμενα στοιχεία 60 ετών, δηλαδή μια έρευνα 80 ετών αναφορικά με την μακροζωία, από δυο ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, ένα από τα καλύτερα Πανεπιστήμια των ΗΠΑ, μαζεμένη σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε από εκδοτικό οίκο που ανήκει στις εκδόσεις Penguin. Με άλλα λόγια, εξαιρετική αξιοπιστία.
Το γεγονός μάλιστα ότι καταπιάνονται με το συγκεκριμένο ζήτημα μόνο εν παρόδω, στην πορεία τους να ανακαλύψουν την αλήθεια για ένα θέμα φαινομενικά άσχετο, όπως είναι η μακροζωία, και καθώς συναντούν το φαινόμενο της αποκλειστικής επιμέλειας και δικαστικής απομάκρυνσης του πατέρα από την ζωή του παιδιού, αποφαίνονται με τόσο ξεκάθαρα και αποκαλυπτικά στατιστικά στοιχεία, κάνει ακόμα πιο σημαντική αυτή την παραπομπή.
(μετάφραση και αξιολόγηση πηγών: Δημήτρης Λάμπος)
