Αξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ,
είμαστε οι «Ενεργοί Μπαμπάδες για τα Δικαιώματα του Παιδιού» μία αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία που αντιμετωπίζουμε κοινά προβλήματα κι ανησυχίες και εκπροσωπούμε κοινούς στόχους προς το συμφέρον των παιδιών και λαμβάνουμε το θάρρος να σας απασχολήσουμε, για ένα δυσεπίλυτο ζήτημα, το οποίο έχει γιγαντωθεί τη δύσκολη αυτή περίοδο που διανύουμε όλοι – αυτό της ανατροφής ανήλικων τέκνων ύστερα από χωρισμό των γονέων. Το ζήτημα όμως αυτό, που μαστίζει μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας δεν προέκυψε τώρα. Αντιθέτως ταλανίζει χιλιάδες οικογένειες εδώ και χρόνια, είναι απόρροια ενός κακού διαζυγίου και αποτέλεσμα της νομολογιακής πρακτικής που δίνει την αποκλειστική επιμέλεια στον έναν γονέα συνήθως στη μητέρα, δίνοντας υπέρμετρο ρόλο στον έναν από τους δυο γονείς στην ανατροφή του τέκνου, ο οποίος λαμβάνει μόνος όλες τις αποφάσεις που το αφορούν, συμπεριλαμβανομένων πχ αυτών για την εκπαίδευση και την υγεία του, μετατρέποντας τον έτερο γονέα σε απλό θεατή και παρία ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συσχετίζοντας αναίτια και κυρίως άδικα το συμφέρον του τέκνου με αυτό του έχοντος την αποκλειστική επιμέλεια γονέα.
Το ζήτημα αυτό επιβάλλεται να λυθεί άμεσα, κατά τις Διεθνείς μας Δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις και δικαιώματα, που απορρέουν από το Σύνταγμα της Ελλάδος, με τις συνακόλουθες θεσμοθετήσεις, της κοινής ανατροφής, του ίσου χρόνου και της εναλλασσόμενης κατοικίας μεταξύ των γονέων, της αυστηριοποίησης των ποινών και της δημιουργίας οικογενειακών δικαστηρίων, να προκρίνονται ως μόνες και επιτακτικές λύσεις. Η άποψη αυτή εδράζεται και στην πληθώρα απόψεων επιστημόνων από τον χώρο των Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών και επισημαίνεται στις γνωματεύσεις της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας, του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων, του Συλλόγου Ελλήνων Κοινωνιολόγων, την έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη και των Ψηφισμάτων 15 και 2079/2015 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ενώ ακολουθείται σε μεγάλο αριθμό Ευρωπαϊκών Χωρών, αλλά και σε 25 Πολιτείες των ΗΠΑ.
Η αγάπη και η φροντίδα δεν είναι προνόμιο του ενός γονέα και εφόσον και οι δύο θέλουν και μπορούν να είναι κοντά του, πρέπει αυτό να ακολουθείται κατά γενικό κανόνα και να αποκλείεται ο ένας εκ των δυο, μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, παραβατικών συμπεριφορών, εφόσον υπάρχουν αμετάκλητες καταδικαστικές αποφάσεις. Η φυσική παρουσία των γονέων στο τέκνο τους, αποτελεί δικαίωμα πρωτίστως του παιδιού και συνακολούθως υποχρέωση των γονέων και όχι δικαίωμα τους και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται, πάντα με γνώμονα το συμφέρον του τέκνου. Το ισχύον σύστημα προστασίας δεν κινείται στην αποτελεσματική προστασία του συμφέροντος του τέκνου και οδηγεί με βεβαιότητα σε ποικίλα ζητήματα μη υγιούς ψυχοσωματικής ανάπτυξης του τέκνου, λόγω της αποξένωσης, ενώ το ίδιο συμβαίνει και στους γονείς και ανιόντες αυτών που απομακρύνονται βιαίως και αδίκως από τα τέκνα τους, μέσω του θεσμού της αποκλειστικής επιμέλειας. Μέσω της αλλαγής του νομικού πλαισίου και μόνο μπορεί να επιτευχθεί η πληρέστερη προστασία του συμφέροντος του τέκνου, κατανέμοντας ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις για την ανατροφή του, επιβάλλοντας τη συνεργασία μεταξύ ίσων μερών. Διότι συνεργασία χάριν του συμφέροντος του τέκνου επιτυγχάνεται μόνο μεταξύ ίσων μερών.
Η ελληνική κοινωνία, με δεδομένη την αλλαγή της φύσης της οικογένειας και την ισότητα των φύλων σε όλους τους τομείς, όπως στο δικαίωμα εργασίας, είναι βέβαιο πως είναι έτοιμη και περιμένει αυτήν την αλλαγή, η οποία θα εκμηδενίσει τις ως τώρα ανισότητες σχετικά με την ανατροφή των τέκνων διαζευγμένων γονέων και τέκνων εκτός γάμου και θα συμβάλλει στην ανάπτυξη υγιών ψυχοσωματικά πολιτών. Η απαραίτητη αυτή αλλαγή πάντα με γνώμονα το συμφέρον των τέκνων θα επιφέρει με λογική ακρίβεια την ψυχική τους ισορροπία, καθόσον στο μέχρι τώρα σύστημα διαμελίζονται ενώπιον των Ελληνικών Δικαστηρίων, μεταξύ των γονέων τους. Και ναι μεν η σολομώντεια λύση στην περίπτωση αυτή ήρθε να δικαιώσει τον γονέα ο οποίος έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον για το τέκνο, αποφασίζοντας να το ελευθερώσει. Δε συμβαίνει όμως και ενώπιον της Ελληνικής πραγματικότητας, όπου το παιδί παραμένει συχνά με το θύτη του, υπό την έννοια ότι το αποξενώνει αδίκως από τον έτερο γονέα.
Έχοντας γνώση του δικαίου αιτήματός μας και την έμφαση που δίνετε στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διατηρούμε την ελπίδα ότι μόνο εσείς μπορείτε να επιφέρετε κατά τις δεσμεύσεις σας, άμεση και οριστική λύση επί του ζητήματος-λύση που θα επιφέρει κοινωνική τάξη και συνοχή και θα συμβάλλει στην αποτροπή φαινομένων που παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό, όπως αυτοδικίες, παραβιάσεις αποφάσεων, αυτοκτονιών κά. Η λύση αυτή όμως ναι μεν επιβάλλεται από πληθώρα επιστημόνων, για την υλοποίηση της χρειάζεται πρωτίστως πολιτική βούληση και σθένος, που η Κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι διαθέτει.
Τέλος σας προσκαλούμε να ενημερωθείτε για τα αιτήματά μας και τις προτάσεις μας, μέσω μιας τηλεδιάσκεψης με μια αντιπροσωπεία γονέων που αντιμετωπίζουν καθημερινά προβλήματα στην ανατροφή του τέκνου τους. Η αποξένωση είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπισθεί, μέσω της θεσμοθέτησης της συνεπιμέλειας – ίσου χρόνου επικοινωνίας – εναλλασσόμενης κατοικίας και της ανάδειξης και του πατρικού ρόλου, χωρίς παραγκωνισμό κανενός εκ των δυο στην ανατροφή των τέκνων.
Σας ευχαριστούμε.
Με ειλικρινή εκτίμηση
«Ενεργοί Μπαμπάδες για τα Δικαιώματα του Παιδιού»
